Persoonlijke groei begint bij jezelf. Je moet het willen en vooral ook kunnen. Het kan niet altijd direct. Vaak gaat er een proces aan vooraf. Een proces van jezelf wegcijferen, oude patronen, stress, lichamelijke klachten, maar ook rouw kan een proces zijn waar je doorheen moet.
Over het algemeen begint het met het accepteren dat de situatie er is. Dat kan gepaard gaan met pijn en verdriet, maar als je je hier doorheen weet te vechten, kom je er sterker uit.
Na acceptatie komt bewustwording. Het bewust worden van de situatie. Zit je niet meer op je plek? Heb je teveel op je bord of heb je juist te weinig op je bord? Wat heb jij nodig om verder te kunnen? Belangrijk is dat je naar de kern van het probleem kijkt. Wat is nu echt het probleem???
Om de kern te pakken te krijgen, heb je zelfinzicht nodig. Inzicht in waarom doe je de dingen zoals je ze doet en waarom voel je je zoals je je voelt. Populair gezegd, even inchecken bij jezelf, met of zonder de hulp van iemand waar jij je fijn bij voelt en die jou kan helpen.
n mijn vorige blog eindigde ik met het feit dat mijn man 6 maanden op uitzending was en ikzelf op onderzoek ben gegaan naar waar mijn onrust vandaan kwam. Via een vriendin kwam ik terecht bij de term HSP, Highly Sensitive Person. Daar herkende ik mij niet helemaal in, maar wel toen ik las dat er ook een andere variant van HSP was, namelijk de HSS, High Sensation Seeker.
Saskia Klaaysen, expert in hoogsensitiviteit (HSP) met als specialisme HSS beschrijft het HSP-HSS gevoel als “Je staat met één voet op de rem en met één voet op het gaspedaal”. Tijdens mijn laatste functie was dat gaspedaal compleet ingetrapt en was mijn remblokje al aardig versleten.
Met behulp van een hele lieve coach, Ingrid Dirks, kon ik mijn huidige (behoorlijk gestresste) situatie accepteren en werd ik mij bewust van wat ik aan het doen was en echt nodig had. Ik had rust en ruimte nodig, wilde in mijn kracht werken en weten waar mijn onrust in de voorgaande jaren vandaan kwam. Waar kwam mijn disbalans vandaan?
Een test bij de loopbaanbegeleider liet mij inzien dat ik goed was in procesmatig werken. Iets wat ik al deed sinds 2001 toen ik werkzaam was als administrateur en later als P&O’er. Ik ontdekte ook dat in je talent werken niet betekent dat je er altijd energie van krijgt; en dit was voor mij één van de belangrijkste eye-openers! In het P&O domein van Defensie werken ze met 18 verschillende processen en als P&O adviseur ben je van bijna alle 18! Procesmatig werken gaat mij goed af, maar niet wanneer ik daarin word overbelast en ik geen ruimte heb voor mijn andere behoeftes zoals ondernemen, nieuwe dingen leren en creativiteit. Want dat ik een grote behoefte heb aan ondernemen en creativiteit kwam uit diezelfde test.
De behoefte aan afwisseling, ondernemen en creatief bezig zijn (in de breedste zin des woord) ontbrak al een aantal jaar in mijn werk en vulde ik op in mijn eigen tijd. Tegen de tijd dat ik erachter kwam dat ik deze behoefte niet ’s avonds thuis wilde vervullen, maar in mijn werk, werd mij alles duidelijk. Als HSP’er moest ik namelijk ook ontprikkelen en dat kan niet als je thuis je behoeftes aan het inhalen bent.
Nadat mijn man weer terug was van uitzending besloot ik mijn functie als P&O adviseur neer te leggen. Mijn leidinggevende en andere collega’s waren super begripvol en al snel kreeg ik het aanbod om Sr Loopbaanbegeleider (LBB) bij de personeelsdienst te worden. Ik kreeg alle ruimte om te ‘ontstressen’ (ik had inmiddels ook fysieke stressklachten gekregen), om mij het vak van LBB’er eigen te maken en om opleidingen te volgen. Ook kreeg ik alle ruimte om te ondernemen, creatief bezig te zijn en zelfs een pilot op te zetten!
Mijn energie kwam weer terug, mijn balans herstelde zich en ik kreeg langzaam mijn identiteit weer terug. Identiteit zit in een uniform, maar zit ook in jezelf. Een uniform maakt het alleen zichtbaar voor anderen. Ik ben nog steeds dezelfde Kim, alleen ben ik de afgelopen jaren een heel stuk wijzer geworden over mezelf en weet ik beter wat ik nu echt wil.
Ik wil autonoom werken, ik wil veel variatie, ik wil pauzeloos nieuwe dingen leren, ik wil afwisseling, ik wil dingen ondernemen, ik wil zaken uitpluizen, ik wil mensen helpen, ik wil creatief bezig zijn en ja ik wil nog veel meer! De vier belangrijkste zaken zijn: autonomie, afwisseling, ondernemen en creativiteit. Wanneer ik die vier dingen in een functie tot uiting kan brengen, ben ik op mijn gelukkigst. Betekent dit dan dat ik nooit meer onrustig zal zijn? Nee, dat zal blijven, maar ik weet wel beter hoe ik moet doseren en op tijd mijn rust moet pakken.
Als militair deed ik ook dingen die ik leuk vond, had ik veel autonomie, kon ik ondernemen, blijven leren en stond ik in contact met mensen, maar ik weet inmiddels dat wanneer ik het pak weer aan zou trekken, dat niet gaat bijdragen aan meer werkgeluk. Ik ben inmiddels weer heel werkgelukkig, maar een groen hart zal ik altijd blijven houden 😊
Dit is het laatste deel van mijn persoonlijke zoektocht naar meer balans vanaf het moment van ontslag nemen als militair en aangesteld worden als burgermedewerker bij Defensie.
Liefs Kim