De banenwinkel in Eindhoven. Daar is mijn defensieavontuur begonnen. Feitelijk al eerder, want mijn vader werkte destijds ook al jaren bij Defensie. Het zaadje was al eerder gepland en toch was 'soldaat' worden niet mijn eerste keuze. Ik wilde al van jongs af aan avontuur beleven en wilde ontzettend graag reisleidster worden. Nadat ik te horen kreeg dat ik aan de MTRO Spaans moest studeren, haakte ik af en besloot ik naar de havo te gaan.
De havo lag destijds naast de KMS in Weert. Vanuit het klaslokaal zag ik de militairen in overal met zware balken over het grasveld rennen. Mij niet gezien dacht ik nog en toch rende ik daar ongeveer twee jaar later zelf met een balk op mijn schouder. Niet nadat ik slaagde voor de havo, want na mijn eerste rapport kreeg ik al te horen dat ik moest doubleren of van school af moest. Ik was een luie leerling. De mavo heb ik op mijn sloffen gehaald en met dezelfde methodiek dacht ik de havo wel te halen. Was i wrong....
Na anderhalf jaar met veel plezier bij een Bakkerij gewerkt te hebben, stapte ik dus die bewuste banenwinkel binnen. Ik wilde wel soldaat worden, maar met mijn mavo diploma kon ik gemakkelijk naar de KMS. Ik keek alleen naar de locatie, want dat was voor mij praktisch naast de deur. Ik wilde administratie gaan doen, maar kon alleen IOT'er worden. IOT is wat nu het huidige AMV is, Algemeen Militair Verpleegkundige. Ik accepteerde de functie en probeerde op de KMS te switchen.
Ik kon nog steeds niet naar de administratie, maar kon wel logistiek gaan doen. Dat vond ik prima, want ik vond heel veel leuk. Na anderhalf jaar begon ik aan mijn startfunctie als groepscommandant bad/was installatie. Precies wat het zegt is wat het is. Leidinggeven op mijn 19e bleek niet succesvol. Ik wilde niet boos hoeven te worden op mijn mensen wanneer ze weer eens te laat waren en ik wilde ze ook geen opdrachten verstrekken waar ik zelf niet achterstond.
Na een jaar deed zich de kans voor om mijzelf om te scholen naar de administratie. Eindelijk dacht ik! Gelukkig kon ik bij dezelfde eenheid mijn startfunctie als administrateur draaien. Het voelde goed en dit was wat ik zocht. Ik mocht mensen ontzorgen, ik mocht ze (op weg) helpen en er was zelfs ruimte om mijn creatieve organisatieskills in te zetten. Ik organiseerde een paraweek (parachute springen) in Seedorf en was projo voor een uitwisselingsweek in Frankrijk. Zo was ik toch nog een beetje een reisleidster.
In alle jaren erna ben ik mijn hart blijven volgen en wisselde ik gemiddeld om de 2,5 jaar van functie. Ik houd van nieuwe omgevingen, nieuwe indrukken, verschillende werkzaamheden en pik snel nieuwe kennis op. Deze kennis stapelde ik en nam ik steeds mee naar een nieuwe functie. Een veel gehoorde kreet was "Hey Kim, jij weet veel he?!".
In mijn 19 jaar als militair heb ik onwijs veel geleerd en gedaan. Oefeningen naar Bergen-Hohne, Gutz Altmark, Drawsko Pomorski of gewoon de Budeler Bergen. Drie uitzendingen naar Afghanistan, veel cursussen gevolgd en heel wat uren als (hoofd) schietinstructeur op de schietbaan gestaan. Daarnaast zat ik in de schietequipe en mocht ik de hele wereld over voor schietwedstrijden.
Alle elementen die ik als reisleidster wilde ervaren, ervaarde ik nu ook als militair. En toen werd ik burger. En moeder. Nieuwe rollen, nieuwe ervaringen en steeds dezelfde omgeving. Ik werd onrustig, voelde me verveeld, raakte de band met het operationele kwijt en voelde mij niet meer die Kim die iedereen nodig had. Ik belande in een andere fase van mijn leven.